Bulletin 337, maandag 4 augustus 2025

Mijn dierbare vrienden,

Het Evangeliegedeelte van deze week is Matteüs 14: 14 – 22:
En toen Hij uit het schip ging, zag Hij een grote schare, en Hij werd met ontferming over hen bewogen en genas hun zieken. Bij het vallen van de avond kwamen de discipelen tot Hem en zeiden: De plaats hier is eenzaam en de tijd is reeds verstreken; zend dan de scharen weg, dan kunnen zij naar de dorpen gaan om spijzen voor zich te kopen. Maar Jezus zei tot hen: Zij behoeven niet weg te gaan, geeft gij hun te eten. Zij zeiden tot Hem: Wij hebben hier niets dan vijf broden en twee vissen. Hij zei: Brengt Mij die hier. En Hij beval de scharen, dat zij in het gras zouden gaan zitten, nam de vijf broden en de twee vissen, en Hij zag op naar de hemel, sprak de zegen uit, brak de broden en gaf ze aan zijn discipelen en de discipelen gaven ze aan de scharen. En zij aten allen en werden verzadigd en zij raapten het overschot der brokken op, twaalf manden vol. Zij, die gegeten hadden, waren ongeveer vijfduizend mannen, vrouwen en kinderen niet meegerekend. En terstond dwong Hij de discipelen in het schip te gaan en Hem vooruit te varen naar de overkant, totdat Hij de scharen zou hebben weggezonden.
Er zit iets onopvallend verbazingwekkends in de manier waarop dit verhaal zich ontvouwt. Jezus begint niet met te leren, te gebieden of te vermanen. Hij ziet alleen de schare en heeft mededogen met hen. Daar begint alles mee: geen strategie, geen geloofsleer, zelfs geen gebed – maar mededogen opgekomen op het moment zelf. Hij ziet hen, en wordt bewogen door hun nood.
Hij zendt hen niet weg.
Maar de discipelen willen dat wel. Zij hebben een heel redelijke suggestie: “Laten ze voedsel gaan kopen. Het is al laat, en ze moeten voor zichzelf zorgen”. Verstandig, praktisch, zelfs bezorgd. Maar Jezus antwoordt: “Zij behoeven niet weg te gaan. Geeft gij hun te eten”.
Dit is het keerpunt – niet alleen in het verhaal, maar misschien wel in het leven van iedere discipel. Dit eist van hen, maar ook van ons, een persoonlijke reactie. Van denken in politieke termen moeten we komen tot denken in geestelijke termen.